Yitik Tren
Böyle yitik değildi eskiden,
Çıkardı karşınıza olmadık bir yerde
Upuzun bir tren.
El sallardınız
Hiç görmediğiniz yüzlere
Öylesine bizden.
İstasyonlar hüznün şiiri
Yolcular ıpıslaktı.
Bir yağmur bulutunca gelirdi insan yüküyle
Bir yağmur bulutunca ağlardı.
Giderdi bir mercan köşkün içinden,
Kâğıttan yıldızları, yaldızdan etekleriyle…
Şimdiyse gökdelenler, fabrikalar
Ve daha bilmem neler…
Şehrin boyası silindi.
O resmi yapmıyoruz demek ki…
Hattın uzağındayız artık.
Sevinç Çokum
2007